1. Tkaniny wierzchnie – tkaniny wełniane.
• Gorsety bronowickie w zdecydowanej większości szyte były z sukna wełnianego, przeważnie w kolorze czarnym ale również zielonym, niebieskim i czerwonym.
• Do uszycia dziecięcych gorsetów, gorsetów lalek oraz innym akcesoriów w naszych instruktażach wykorzystane zostały: czarne sukno, czarne, ciemnogranatowe i ciemnogranatowe z szarym odcieniem cienkie wełny oraz wełniany flausz.
• Do uszycia ubrań istotne jest by używać tkanin naturalnych, najlepiej w 100% wełnianych lub wełen z niewielką domieszką włókien sztucznych.
2. Na zdjęciu dziecięcy gorset bronowicki uszyty z czarnej cienkiej wełny.
• Cienka wełna lub sukno są łatwe w krojeniu i szyciu oraz ozdabianiu.
• Sukno to tkanina wełniana spilśniana, drapana i strzyżona. Dzięki procesowi spilśniania, czyli zagęszczania włókien, tkanina staje się bardziej zwarta i wytrzymała.
3. Na zdjęciu katana dla lalki uszyta z ciemnogranatowej cienkiej wełny.
• Cienkie wełny prawie w ogóle się nie prują, sukno nie pruje się w cale dlatego tego typu tkaniny nadają się do szycia ubranek dla lalek. Ubranka dla lalek nie maja podszewek a brzegi szwów są widoczne. Dzięki użyciu tkanin nieprujących nie trzeba wykańczać brzegów overlockiem lub zygzakiem na zwykłej maszynie.
4. Na zdjęciu dziecięcy gorset bronowicki uszyty z niebieskiego flauszu.
• Flausz to miękką tkanina wełniana, drapana i strzyżona, używana do szycia ciepłej odzieży wierzchniej. W stosunku do sukna ma bardziej mechatą powierzchnię.
5. Tkaniny wierzchnie – aksamit bawełniany.
• Gorsety krakowskie były, i współcześnie również są, szyte zawsze z aksamitu, przeważnie czarnego, granatowego ale także niebieskiego i bordowego.
• Niekiedy gorsety bronowickie, przeważnie gdy były to ubrania dziecięce, również były szyte z aksamitu – głównie czarnego. Gorsety dziecięce, które powstały w naszej Pracowni szyte były także z kolorowych aksamitów: granatowych, ciemnoniebieskich, ciemnozielonych i bordowych.
• Istotne jest by aksamit był w 100% bawełniany. Nie polecamy do szycia gorsetów sztucznych dzianin welurowych.
6. Portmonetka uszyta z czarnego aksamitu.
• Aksamit jest trudny w szyciu przez swoje runo – krótkie włoski, które sprawiają, że podczas szycia podszewki czy sutasze przemieszczają się po powierzchni aksamitu. Dlatego polecamy fastrygowanie lub dokładne spinanie szpilkami elementów przyszywanych do aksamitu.
7. Czarna aksamitna wstawka na plecaku.
• Runo aksamitu gąszcze się z włosem lub pod włos, w dół i w górę tkaniny, przez co tkanina wygląda inaczej w każdym z tych kierunków. Gdy obrócimy tkaninę tak by głaskała się w górę, to ma głębszy, ciemniejszy odcień – jest to kierunek preferowany w szyciu. Gdy obrócimy tkaninę tak by głaskała się w dół, to jest bardziej błyszcząca i ma jaśniejszy odcień. Bez względu na to jaki efekt nam się bardziej podoba, istotne jest by kroić konsekwentnie wszystkie elementy w tym samym kierunku.
8. Próbnik z cekinami z ciemnozielonego aksamitu.
• Runo aksamitu sprawia również, że przyszyte do aksamitu cekiny nie są wystarczająco mocno dociągnięte – nici mogą się luzować, a co za tym idzie, niektóre pojedyncze koraliki blokujące cekiny zaczynają zwisać. Zatem przyszywając cekiny do aksamitu pamiętamy o częstym blokowaniu nici po lewej stronie tkaniny. Więcej informacji na ten temat w instruktażu dotyczącym cekinów.
9. Ciemnogranatowa wstawka na plecaku.
11. Tkaniny podszewkowe – bawełna.
• Gorsety bronowickie miały podszewki z tkanin bawełnianych, czasem gładkich i wzorzystych a głównie z pasiastych i prążkowanych. Tkaniny bawełniane tkane były splotem płóciennym albo skośnym – jak, szczególnie w gorsetach popularny, drelich.
• W Pracowni oraz w instruktażach używamy tkanin bawełnianych płóciennych, jasnych- białych lub jasnokremowych, w paski i prążki granatowe, niebieskie, błękitne a czasem czerwone.
12. Drelich bawełniany tkany splotem skośnym.
• Na powierzchni tkaniny widoczne są prążki.
14. Plecak uszyty z surówki bawełnianej tkanej jak drelich splotem skośnym.
Instruktaż powstał w ramach wydarzenia Sztuka do rzeczy – design w Krakowie.
Projekt zrealizowano przy udziale finansowym Gminy Miejskiej Kraków.